jueves, 16 de julio de 2009

Pablo Neruda - Para mi corazón...



Pablo Neruda - Para mi corazón... (Poema 12)

Para mi corazón basta tu pecho,
para tu libertad bastan mis alas.
Desde mi boca llegará hasta el cielo
lo que estaba dormido sobre tu alma.


Es en ti la ilusión de cada día.
Llegas como el rocío a las corolas.
Socavas el horizonte con tu ausencia.
Eternamente en fuga como la ola.


He dicho que cantabas en el viento
como los pinos y como los mástiles.
Como ellos eres alta y taciturna.
Y entristeces de pronto, como un viaje.


Acogedora como un viejo camino.
Te pueblan ecos y voces nostálgicas.
Yo desperté y a veces emigran y huyen
pájaros que dormían en tu alma.




Vicente Monera

8 comentarios:

galmar dijo...

qué bonito Maite! no lo conocía :) gracias por subirlo! un biquiño!! he intentado escribir comentarios en las entradas de ni un puntito, pero ná! la cobertura hoy no ha dado para más :)
disfruta del viernes!!
biquiños!! y boas noites, que ya es hora de ir a dormizzzzzzz :)

pelusa dijo...

Begoooooooooooooooooooooooooooo, jajajajaja;-)

Vi un comentario, y sabía que eras tú, miña neniña, no puedo entrar en tu blog, tengo un rollazo... Nada que se van a creer... todos que no quiero ir de vista, menuda paciencia, sale el script, y encima se oye, clon!! Qué paciencia, y me voy por donde he venido;-)

Ainda donde fuches? Ourense, A Coruña, Costa da Morte? hehe;-)

Qué bien vives Catalina, jaja;-) Eu mellor que non chollo, jaja;-) Miña nai!

bicos pra tin e tamén pra o gatiño modernoide

miau!

Anouna dijo...

Neruda, apasionado, enamorado. Le brotaban palabras justas para describir lo que había en su corazón. Era un poeta de sentimientos profundos, dedicados en simpleza de versos. No se apresuraba en las notas de sus palabras, él se tomaba su tiempo para declararlas.

Hermoso poema,
que tengas un bello fin de semana.

Abrazos,
Anouna

Maite dijo...

Gracias Anouna, qué comentario, más lindo, y bien escrito, sí, señora, no sé, si se dice así, en Chile, espero, no haberte cambiado, de país.

besitos

galmar dijo...

hola Maite!! biquiños :) estoy en a costa da morte, en Ézaro, cerquita de Cee y Fisterra. Y más cerca de la playa aún, justo delante de los montes Pindo :) muy bucólico y con la cobertura bajo mínimos, pero resistiendo jejeje
moitos biquiños!!!! y disfruta de la semana que ya queda poco para que empiece :)

Maite dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
Maite dijo...

Begoooooooo, caray, en Cee, allí tengo familia, y justamente el puebliño, donde se conocieron mis padres, por aquellos años, mi abuela, ejercía de maestra allí, me parece que me estoy equivocando, si ejerció como maestra en Cee. pero mi madre era pequeña, cuando conocío a mi padre, ambos tenían 15 y 16. Es una linda historia, pero mutis, que se entera, hasta el apuntador...

Cómo conozco esa zona... En Fisterra, se me estropeo, un coche que tenía, regalo de mi padre, todavía me acuerdo, creía que no lo arreglaban nunca, estaba gordita, de mi hijo, jeje;-)

Dale bicos e apertas a todo el entorno y pra tin tamén.

muackkkkkkkkkkkkk

Maite

Taller Literario Kapasulino dijo...

Que belleza de poema el video me encanto!